JE MOET DEZE MOOIE KORTFILM GEZIEN HEBBEN VAN WALT DISNEY ANIMATION STUDIOS INTERNS
Het Walt Disney Animation Studios zomer stage programma is elk jaar een droom die uitkomt voor veel gepassioneerde studenten. Niet alleen krijgen ze een echte werkplekervaring (bij Disney, niet minder!), Ook Disney Animation-stagiairs werken samen in de loop van het stageprogramma om een animatiefilm te maken, van begin tot einde. Met de hulp van hun Walt Disney Animation Studios mentors gebruikt elke leerling zijn individuele vaardigheden en trainingen om samen te werken aan het korte filmproject.
Ventana, die iets meer dan 2 maanden duurde om te voltooien, is dit jaar het laatste werk. Dit is de eerste keer dat een kortfilm door Walt Disney Animation Studios interns is uitgegeven aan het grote publiek, dus het is een zeldzame traktatie om het te zien! Kijk naar de prachtige kortfilm hieronder.
oh my disney
Walt Disney Animation Studios Algemeen
Interessant artikel over een Treasure Planet vervolg die nooit is gekomen:
http://animatedviews.com/2014/buried-tr ... -planet-2/
http://animatedviews.com/2014/buried-tr ... -planet-2/
I'm just a reviewer! Let me do my thing!
Hey bedankt om dit te delen, nooit echt grote fan geweest van de sequels van de toon studio, maar ik vind treasure planet wel 1 van de meest ondergewaardeerde Disney Classics.
-
D-Tekenaar
- Member
- BerichtenCOLON 12207
- GeregistreerdCOLON 17 Okt 2013, 19:49
Jamie Voris, Chief Technology Officer / The Walt Disney Studios
-
D-Tekenaar
- Member
- BerichtenCOLON 12207
- GeregistreerdCOLON 17 Okt 2013, 19:49
15 Dingen die je niet over de Lion King wist
De Lion King had bijna ‘King of the Jungle’ genoemd .
Maar deze naam verdween snel toen het team besefte dat leeuwen niet in de jungle wonen .
De intro van de film zou normaal bestaan uit een dialoog .
Maar Disney was zo onder de indruk van het nummer dat Hans Zimmer bracht dat ze uiteindelijk voor muziek kozen .
Disney was zelfs zo onder de indruk van de intro dat ze besloten deze ook als trailer te gebruiken .
Dit was de eerste keer dat een volledige schend als trailer verscheen .
Wanneer Simba ligt te dromen op de rots . Staat er niet Se… Ach laat de afbeelding maar zich spreken hahahah …SFX is een verwijzing naar één van de werkplekken van de animators .
Pumbaa is het eerste Disnet character dat windjes laat
Het animeren van de twee en half minuut durende gnoe scene duurde 3 jaar .
James Earl Jones (Mufasa)en Madge Sinclair (Sarabi) speelde ook de koning en koningin in ‘Coming to America’ . Dit was een komedie met Eddie Murphy .
In het originele script van de lion king was Scar geen broer van Mufasa . En leiden hij een groep bavianen .
Rafiki is geen baviaan ..Hij is een mix tussen een baviaan en mandrill
Matthew Broderick de stem van de volwassen Simba dacht dat hij meewerkte aan een remake van de Japanse serie ‘Kimba the White Lion’ toen hij het script las . Disney heeft altijd ontkent dat er een verband is tussen Kimba en Simba .
Voor de rol van Zazu waren er naast Rowan Atkinson ook enkele Monthy Pyton leden in de running . En ook Patrick Stewart voelde zich geroepen
Volgens Tim Rice zijn er zo een vijftien versies van Can You Feel The Love Tonight? .De versie van Elton John is de eerste .
In het originele idee zou Simba verliezen van Scar tijdens de vecht scene . Maar alsnog zou Scar zijn einde kennen in het vuur .
De Lion king werd gemaakt gelijk met Pocahontas .
Disney dacht in eerste instantie dat Pocahontas meer succesvol zou zijn . Dus koos Disney een B-team voor de Lion King .
James Earl Jones (Mufasa) is de enige stem uit de originele animatie film van the lion king . Die ook te horen zal zijn in de live action film van de lion king .
De Lion King had bijna ‘King of the Jungle’ genoemd .
Maar deze naam verdween snel toen het team besefte dat leeuwen niet in de jungle wonen .
De intro van de film zou normaal bestaan uit een dialoog .
Maar Disney was zo onder de indruk van het nummer dat Hans Zimmer bracht dat ze uiteindelijk voor muziek kozen .
Disney was zelfs zo onder de indruk van de intro dat ze besloten deze ook als trailer te gebruiken .
Dit was de eerste keer dat een volledige schend als trailer verscheen .
Wanneer Simba ligt te dromen op de rots . Staat er niet Se… Ach laat de afbeelding maar zich spreken hahahah …SFX is een verwijzing naar één van de werkplekken van de animators .
Pumbaa is het eerste Disnet character dat windjes laat
Het animeren van de twee en half minuut durende gnoe scene duurde 3 jaar .
James Earl Jones (Mufasa)en Madge Sinclair (Sarabi) speelde ook de koning en koningin in ‘Coming to America’ . Dit was een komedie met Eddie Murphy .
In het originele script van de lion king was Scar geen broer van Mufasa . En leiden hij een groep bavianen .
Rafiki is geen baviaan ..Hij is een mix tussen een baviaan en mandrill
Matthew Broderick de stem van de volwassen Simba dacht dat hij meewerkte aan een remake van de Japanse serie ‘Kimba the White Lion’ toen hij het script las . Disney heeft altijd ontkent dat er een verband is tussen Kimba en Simba .
Voor de rol van Zazu waren er naast Rowan Atkinson ook enkele Monthy Pyton leden in de running . En ook Patrick Stewart voelde zich geroepen
Volgens Tim Rice zijn er zo een vijftien versies van Can You Feel The Love Tonight? .De versie van Elton John is de eerste .
In het originele idee zou Simba verliezen van Scar tijdens de vecht scene . Maar alsnog zou Scar zijn einde kennen in het vuur .
De Lion king werd gemaakt gelijk met Pocahontas .
Disney dacht in eerste instantie dat Pocahontas meer succesvol zou zijn . Dus koos Disney een B-team voor de Lion King .
James Earl Jones (Mufasa) is de enige stem uit de originele animatie film van the lion king . Die ook te horen zal zijn in de live action film van de lion king .
Nu ligt ook "de Walt Disney van zijn generatie" onder vuur voor ongepast gedrag
John Lasseter heeft de tekenfilmwereld voorgoed veranderd. In 1995 maakte hij Toy Story, de eerste computergeanimeerde langspeelfilm. Vandaag is hij creatief directeur bij Pixar én Disney. Maar daar neemt hij zes maanden verlof, na beschuldigingen van ongepast gedrag.
“De Walt Disney van zijn generatie.” Zo wordt John Lasseter (60) regelmatig omschreven. Halfweg de jaren 1980 staat hij mee aan de wieg van Pixar, het computeranimatiebedrijf dat in 1995 de allereerste computergeanimeerde langspeelfilm heeft gemaakt.
Lasseter droomde als tiener al van een job in de tekenfilmwereld. “Toen ik ontdekte dat er mensen waren die geld verdienden met het maken van animatie, wist ik wat ik later wilde worden”, vertelde hij twee jaar geleden in De Morgen. “Ik hield van Walt Disney. De reden dat ik vandaag doe wat ik doe, is het gevolg van hoe hij mij als kind entertainde.”
Goedkoper noch sneller
Als 18-jarige raakt hij ingeschreven in het pas opgerichte animatieprogramma van CalArts. Hij deelt er de schoolbanken met onder meer Brad Bird en Tim Burton, en krijgt er les van onder anderen Disney-legende Ollie Johnston.
Bij de Walt Disney Animation Studios is men onder de indruk van zijn studentenfilms en hij wordt er aangenomen om mee te werken aan de nieuwe tekenfilm The Fox and the Hound (Frank en Frey). Maar gefascineerd door de computertechnologie uit de Disneyfilm Tron wil Lasseter andere wegen inslaan. Wanneer duidelijk wordt dat de nieuwe techniek goedkoper noch sneller is, wordt hij ontslagen.
Niet veel later ontmoet hij Ed Catmull, een ingenieur die werkt bij Lucasfilm, die Lasseter een job aanbiedt. Het is die samenwerking die uiteindelijk zal resulteren in Toy Story. Maar dat project kan maar vorm krijgen wanneer wijlen Steve Jobs de computerafdeling van George Lucas koopt in 1986. Pixar is geboren.
Redder van Disney
Lasseter wordt beschouwd als het creatieve brein van de studio. Zijn stokpaardje: “Kunst daagt de technologie uit, en de technologie inspireert de kunst.” Terwijl de ingenieurs van Pixar de grenzen verleggen op vlak van computeranimatie, buigt Lasseter zich over de verhalen. En dat vertaalt zich in de recensies van Toy Story. “De reviews waren schitterend, en opvallend: ze gingen hoofdzakelijk over het verhaal. Dus niet over de technologie.”
In de volgende jaren zit Lasseter nog in de regisseursstoel voor A Bug’s Life, Toy Story 2 en Cars. Op dat moment is Disney de exclusieve verdeler voor Pixar-films. Maar wanneer dat contract afloopt, besluit Disney het bedrijf van Steve Jobs te kopen.
Bij de overname wordt Lasseter aangesteld als chief creative officer bij Pixar én Walt Disney Animation Studios. Op dat moment is Disney wat ingedommeld, maar onder Lasseter vinden de tekenfilms een nieuwe adem, met Frozen, Zootropolis of Vaiana als gevolg.
Kleurrijke hawaiihemden
Lasseter leerde zijn vrouw Nancy kennen op een conferentie voor computer graphics in 1985. Vandaag wonen ze met hun vijf zonen in het dorpje Glen Ellen, waar ze samen ook een eigen wijngaard uitbaten. Hij staat bekend als een vrolijke man met een ontembaar enthousiasme, altijd gehuld in een kleurrijk hawaiihemd. Maar ook als iemand die erg close en tactiel met zijn werknemers omgaat.
Dinsdag kwam Lasseter in opspraak na beschuldigingen van ongepast gedrag. Dat schreef The Hollywood Reporter, en heeft hij ook zelf aan zijn personeel gemeld in een e-mail. "Ik wil mij vooral verontschuldigen aan iedereen die ooit een ongewenste omhelzing van mij heeft gekregen of eender welk ander gebaar dat volgens hen op een of andere manier een grens overschreed," schrijft hij. "Ongeacht hoe goed mijn intenties waren, iedereen heeft het recht om zijn eigen grenzen te stellen die gerespecteerd moeten worden."
In Vanity Fair worden de aantijgingen bevestigd door een anonieme bron. “Maar er is geen tweede John”, klinkt het. “Hij is het kloppende hart van Disney Animatie en van Pixar. Hij is een genie. Niemand kan wat hij kan.” Disney laat intussen in een mededeling weten Lasseters openhartigheid en oprechte verontschuldiging op prijs te stellen. Het bedrijf staat volledig achter zijn sabbatical.
“Walt Disney’s werk inspireerde me, daar droomde ik ook van”, zei Lasseter ons twee jaar geleden. “Ik wou iets kunnen maken dat een publiek datzelfde gevoel kon geven, dat moest ook mijn levenswerk worden.” Met zijn oeuvre bij Pixar is dat onmiskenbaar gelukt. Maar of de beschuldigingen een permanente smet op zijn carrière zullen zijn, moet de komende weken blijken.
Bron: https://www.demorgen.be/film/nu-ligt-oo ... -b2de4ca2/
John Lasseter heeft de tekenfilmwereld voorgoed veranderd. In 1995 maakte hij Toy Story, de eerste computergeanimeerde langspeelfilm. Vandaag is hij creatief directeur bij Pixar én Disney. Maar daar neemt hij zes maanden verlof, na beschuldigingen van ongepast gedrag.
“De Walt Disney van zijn generatie.” Zo wordt John Lasseter (60) regelmatig omschreven. Halfweg de jaren 1980 staat hij mee aan de wieg van Pixar, het computeranimatiebedrijf dat in 1995 de allereerste computergeanimeerde langspeelfilm heeft gemaakt.
Lasseter droomde als tiener al van een job in de tekenfilmwereld. “Toen ik ontdekte dat er mensen waren die geld verdienden met het maken van animatie, wist ik wat ik later wilde worden”, vertelde hij twee jaar geleden in De Morgen. “Ik hield van Walt Disney. De reden dat ik vandaag doe wat ik doe, is het gevolg van hoe hij mij als kind entertainde.”
Goedkoper noch sneller
Als 18-jarige raakt hij ingeschreven in het pas opgerichte animatieprogramma van CalArts. Hij deelt er de schoolbanken met onder meer Brad Bird en Tim Burton, en krijgt er les van onder anderen Disney-legende Ollie Johnston.
Bij de Walt Disney Animation Studios is men onder de indruk van zijn studentenfilms en hij wordt er aangenomen om mee te werken aan de nieuwe tekenfilm The Fox and the Hound (Frank en Frey). Maar gefascineerd door de computertechnologie uit de Disneyfilm Tron wil Lasseter andere wegen inslaan. Wanneer duidelijk wordt dat de nieuwe techniek goedkoper noch sneller is, wordt hij ontslagen.
Niet veel later ontmoet hij Ed Catmull, een ingenieur die werkt bij Lucasfilm, die Lasseter een job aanbiedt. Het is die samenwerking die uiteindelijk zal resulteren in Toy Story. Maar dat project kan maar vorm krijgen wanneer wijlen Steve Jobs de computerafdeling van George Lucas koopt in 1986. Pixar is geboren.
Redder van Disney
Lasseter wordt beschouwd als het creatieve brein van de studio. Zijn stokpaardje: “Kunst daagt de technologie uit, en de technologie inspireert de kunst.” Terwijl de ingenieurs van Pixar de grenzen verleggen op vlak van computeranimatie, buigt Lasseter zich over de verhalen. En dat vertaalt zich in de recensies van Toy Story. “De reviews waren schitterend, en opvallend: ze gingen hoofdzakelijk over het verhaal. Dus niet over de technologie.”
In de volgende jaren zit Lasseter nog in de regisseursstoel voor A Bug’s Life, Toy Story 2 en Cars. Op dat moment is Disney de exclusieve verdeler voor Pixar-films. Maar wanneer dat contract afloopt, besluit Disney het bedrijf van Steve Jobs te kopen.
Bij de overname wordt Lasseter aangesteld als chief creative officer bij Pixar én Walt Disney Animation Studios. Op dat moment is Disney wat ingedommeld, maar onder Lasseter vinden de tekenfilms een nieuwe adem, met Frozen, Zootropolis of Vaiana als gevolg.
Kleurrijke hawaiihemden
Lasseter leerde zijn vrouw Nancy kennen op een conferentie voor computer graphics in 1985. Vandaag wonen ze met hun vijf zonen in het dorpje Glen Ellen, waar ze samen ook een eigen wijngaard uitbaten. Hij staat bekend als een vrolijke man met een ontembaar enthousiasme, altijd gehuld in een kleurrijk hawaiihemd. Maar ook als iemand die erg close en tactiel met zijn werknemers omgaat.
Dinsdag kwam Lasseter in opspraak na beschuldigingen van ongepast gedrag. Dat schreef The Hollywood Reporter, en heeft hij ook zelf aan zijn personeel gemeld in een e-mail. "Ik wil mij vooral verontschuldigen aan iedereen die ooit een ongewenste omhelzing van mij heeft gekregen of eender welk ander gebaar dat volgens hen op een of andere manier een grens overschreed," schrijft hij. "Ongeacht hoe goed mijn intenties waren, iedereen heeft het recht om zijn eigen grenzen te stellen die gerespecteerd moeten worden."
In Vanity Fair worden de aantijgingen bevestigd door een anonieme bron. “Maar er is geen tweede John”, klinkt het. “Hij is het kloppende hart van Disney Animatie en van Pixar. Hij is een genie. Niemand kan wat hij kan.” Disney laat intussen in een mededeling weten Lasseters openhartigheid en oprechte verontschuldiging op prijs te stellen. Het bedrijf staat volledig achter zijn sabbatical.
“Walt Disney’s werk inspireerde me, daar droomde ik ook van”, zei Lasseter ons twee jaar geleden. “Ik wou iets kunnen maken dat een publiek datzelfde gevoel kon geven, dat moest ook mijn levenswerk worden.” Met zijn oeuvre bij Pixar is dat onmiskenbaar gelukt. Maar of de beschuldigingen een permanente smet op zijn carrière zullen zijn, moet de komende weken blijken.
Bron: https://www.demorgen.be/film/nu-ligt-oo ... -b2de4ca2/
"We're not trying to entertain the critics ... I'll take my chances with the public." - Walt
-
D-Tekenaar
- Member
- BerichtenCOLON 12207
- GeregistreerdCOLON 17 Okt 2013, 19:49
"What's This?" from The Nightmare Before Christmas | Script-to-Screen | Disney
-
D-Tekenaar
- Member
- BerichtenCOLON 12207
- GeregistreerdCOLON 17 Okt 2013, 19:49
Sneeuwwitje blaast 80 kaarsjes uit!!!
Mirror mirror on the wall, who's the fairest of them all? Vandaag is het precies 80 jaar geleden dat de mensheid deze woorden in de bioscoop hoorde. En Snow White and the Seven Dwarfs in het Cathay Circle Theater haar premiere kende.
Deze film was in alle opzichten een verrassing voor jong en oud. Het was de eerste langspeel animatiefilm in full technicolor en werd gemaakt met de allernieuwste film technieken van toen.
Zo werd er zelfs een multiplane-camera gecreëerd voor de productie. Deze camera kreeg zijn eerste test bij de Old Mill. Het moest natuurlijk wel allemaal perfect zijn.
Critici waren voor de film niet echt overtuigd van de ideeën die Walt Disney had voor deze film. Maar 90 minuten later moesten ze hun gedachten aanpassen. Ieder persoon die die avond in de bioscoop zat werd van zijn of haar stoel geblazen door de magie die Walt Disney en zijn team brachten in Snow White and the Seven Dwarfs.
De recensies en reacties waren een beloning voor het drie jaren durende werk dat er in Snow White and the Seven Dwarfs zat. Een werk dat niet zonder problemen het licht zag. Want niet alleen de critici. Maar ook de banken en zelfs de familie van Walt stonden niet volledig achter het idee en zagen de financiële steun niet volledig zitten. Gelukkig werd de film dus echt een sprookje.
Bijna een jaar later kwam de film ook bij ons in de bioscopen. Verassend was dat de film hier een kijkwijzer kreeg van 14 jaar en ouder. Gelukkig werd de film vanaf 24 februari 1939 toegankelijk voor iedereen.
Bekijk hier onder de beelden van de legendarische premiere die nu 80 jaar geleden plaats vond.
De magie van de eerste Disney film bleef maar door gaan. Want ook buiten de bioscoopzalen werd er leven geblazen in dit sprookje voor jong en oud.
Zo werden er voor de Disney parken twee rides gemaakt en werd er een musical gemaakt voor Disneyland.
Ook kwam er een avondvullende musical in de radio city music hall. Deze was zo succesvol dat hij zelfs op VHS werd uitgebracht.
Wil je nog meer Sneeuwwitje magie?
We zochten enkele leuke berichten voor je uit waar je nog uren alles kan bekijken over de allereerste Disney prinses.
Ontmoet de vrouw waarop Sneeuwwitje gebaseerd werd:
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 970#p75970
Waarom heeft sneeuwwitje geen moeder?
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 26#p107226
Achter de schermen bij het maken van Sneeuwwitje:
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 165#p39165
Originele werken sneeuwwitje:
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 88#p128388
Sofia Carson opende samen met Sneeuwwitje en haar 7 dwergen het prachtige Kerstraam op Fifth Avenue !!!
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 50#p127650
Mirror mirror on the wall, who's the fairest of them all? Vandaag is het precies 80 jaar geleden dat de mensheid deze woorden in de bioscoop hoorde. En Snow White and the Seven Dwarfs in het Cathay Circle Theater haar premiere kende.
Deze film was in alle opzichten een verrassing voor jong en oud. Het was de eerste langspeel animatiefilm in full technicolor en werd gemaakt met de allernieuwste film technieken van toen.
Zo werd er zelfs een multiplane-camera gecreëerd voor de productie. Deze camera kreeg zijn eerste test bij de Old Mill. Het moest natuurlijk wel allemaal perfect zijn.
Critici waren voor de film niet echt overtuigd van de ideeën die Walt Disney had voor deze film. Maar 90 minuten later moesten ze hun gedachten aanpassen. Ieder persoon die die avond in de bioscoop zat werd van zijn of haar stoel geblazen door de magie die Walt Disney en zijn team brachten in Snow White and the Seven Dwarfs.
De recensies en reacties waren een beloning voor het drie jaren durende werk dat er in Snow White and the Seven Dwarfs zat. Een werk dat niet zonder problemen het licht zag. Want niet alleen de critici. Maar ook de banken en zelfs de familie van Walt stonden niet volledig achter het idee en zagen de financiële steun niet volledig zitten. Gelukkig werd de film dus echt een sprookje.
Bijna een jaar later kwam de film ook bij ons in de bioscopen. Verassend was dat de film hier een kijkwijzer kreeg van 14 jaar en ouder. Gelukkig werd de film vanaf 24 februari 1939 toegankelijk voor iedereen.
Bekijk hier onder de beelden van de legendarische premiere die nu 80 jaar geleden plaats vond.
De magie van de eerste Disney film bleef maar door gaan. Want ook buiten de bioscoopzalen werd er leven geblazen in dit sprookje voor jong en oud.
Zo werden er voor de Disney parken twee rides gemaakt en werd er een musical gemaakt voor Disneyland.
Ook kwam er een avondvullende musical in de radio city music hall. Deze was zo succesvol dat hij zelfs op VHS werd uitgebracht.
Wil je nog meer Sneeuwwitje magie?
We zochten enkele leuke berichten voor je uit waar je nog uren alles kan bekijken over de allereerste Disney prinses.
Ontmoet de vrouw waarop Sneeuwwitje gebaseerd werd:
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 970#p75970
Waarom heeft sneeuwwitje geen moeder?
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 26#p107226
Achter de schermen bij het maken van Sneeuwwitje:
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 165#p39165
Originele werken sneeuwwitje:
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 88#p128388
Sofia Carson opende samen met Sneeuwwitje en haar 7 dwergen het prachtige Kerstraam op Fifth Avenue !!!
http://www.cafemickey.com/forum/viewtop ... 50#p127650
-
D-Tekenaar
- Member
- BerichtenCOLON 12207
- GeregistreerdCOLON 17 Okt 2013, 19:49
De Archetypes van Disney
Het succes van Disney ligt vooral in de unieke manier van story telling .
En het oog op detail . Maar een ander groot deel van het succes zit er ook in het perfecte gebruik van de Archetypes .
Archetypes zijn figuren die je meteen in je hoofd kan halen .
En waar vaak ook één en dezelfde persoonlijkheid inzit .
Deze figuren vind je terug in heel veel animatiefilms , live action films en zelfs in het echte leven .
De herkenbaarheid van de figuren is de sleutel naar een groot succes .
En Walt Disney kende deze sleutel als geen ander .
In dit artikel laat ik enkele Archetypes zien .
Beginnen doen we met mijn favoriete type .
Het Firchetype ..Ook bekend als Goofy .
Dit type staat vaak in een banaan vorm .
En wordt vaak afgebeeld met een domme blik .
Deze blik wordt meestal nog extra in de verf gezet door slapende ogen en een opvallend gebit .
De twee grootste voorbeelden in de Disney wereld zijn ongetwijfeld Goofy en Mater .
Ondanks het fijt dat Mater qua uiterlijk niet meteen volledig overeenstemt .
Is hij echt een copy van Goofy . Wanneer je de volgende keer zelf naar een film kijkt .
Moet je maar eens kijken of je de Archetypes zelf ook vind .
De volgende die we bespreken is het gorilla type .
Het gorilla type wordt vaak getekend met een omgekeerde driehoek als lichaam .
En korte benen . Dit type staat vaak als model voor de helden en spierbundels .
Deze types zijn vaak ook de ultieme macho’s
Het beste voorbeeld van dit type is Gaston .
En ook Mr incredible is zo een figuur .
herken je de omgekeerde driehoek in deze figuren ?
Ons volgende type is de dikke .
Dit type wordt gekenmerkt door de zit zak vorm .
En heeft vaak korte armpjes en beentjes .
En wordt meestal afgebeeld zonder nek .
Twee voorbeelden van dit type zijn Happy uit sneeuwwitje .
En Russel uit up . Vaak zijn deze types de goedlachse en vrolijke figuren .
De laatste die ik laat zien is de shorty .
Dit vind ik zelf ook een erg leuke en belangrijke in de reeks .
Dit type is vaak een niet zo groot figuur .
Maar komt wel boven iedereen uit door het opvliegend character .
De bekendste shorty in de Disney wereld is ongetwijfeld Donald Duck .
En jullie kunnen het wel raden …. Ook Anger uit inside out is een echte Shorty .
Het succes van Disney ligt vooral in de unieke manier van story telling .
En het oog op detail . Maar een ander groot deel van het succes zit er ook in het perfecte gebruik van de Archetypes .
Archetypes zijn figuren die je meteen in je hoofd kan halen .
En waar vaak ook één en dezelfde persoonlijkheid inzit .
Deze figuren vind je terug in heel veel animatiefilms , live action films en zelfs in het echte leven .
De herkenbaarheid van de figuren is de sleutel naar een groot succes .
En Walt Disney kende deze sleutel als geen ander .
In dit artikel laat ik enkele Archetypes zien .
Beginnen doen we met mijn favoriete type .
Het Firchetype ..Ook bekend als Goofy .
Dit type staat vaak in een banaan vorm .
En wordt vaak afgebeeld met een domme blik .
Deze blik wordt meestal nog extra in de verf gezet door slapende ogen en een opvallend gebit .
De twee grootste voorbeelden in de Disney wereld zijn ongetwijfeld Goofy en Mater .
Ondanks het fijt dat Mater qua uiterlijk niet meteen volledig overeenstemt .
Is hij echt een copy van Goofy . Wanneer je de volgende keer zelf naar een film kijkt .
Moet je maar eens kijken of je de Archetypes zelf ook vind .
De volgende die we bespreken is het gorilla type .
Het gorilla type wordt vaak getekend met een omgekeerde driehoek als lichaam .
En korte benen . Dit type staat vaak als model voor de helden en spierbundels .
Deze types zijn vaak ook de ultieme macho’s
Het beste voorbeeld van dit type is Gaston .
En ook Mr incredible is zo een figuur .
herken je de omgekeerde driehoek in deze figuren ?
Ons volgende type is de dikke .
Dit type wordt gekenmerkt door de zit zak vorm .
En heeft vaak korte armpjes en beentjes .
En wordt meestal afgebeeld zonder nek .
Twee voorbeelden van dit type zijn Happy uit sneeuwwitje .
En Russel uit up . Vaak zijn deze types de goedlachse en vrolijke figuren .
De laatste die ik laat zien is de shorty .
Dit vind ik zelf ook een erg leuke en belangrijke in de reeks .
Dit type is vaak een niet zo groot figuur .
Maar komt wel boven iedereen uit door het opvliegend character .
De bekendste shorty in de Disney wereld is ongetwijfeld Donald Duck .
En jullie kunnen het wel raden …. Ook Anger uit inside out is een echte Shorty .
Dit betekenen de kreten aan het begin van ‘De Leeuwenkoning’
We brullen allemaal mee aan het begin van ‘De Leeuwenkoning’, maar slechts weinigen weten wat ‘Naaaaaaaants ingonyaaaaaaaaaama bagithi Baba’ betekent. Het blijkt Zulu te zijn en de lyrics zijn vrij simpel.
‘The Circle of Life’, het openingsnummer van ‘De Leeuwenkoning’, is een echte meezinger voor wie vloeiend Zulu spreekt. Terwijl baby Simba aan het volk wordt voorgesteld, krijgen we deze woorden te horen:
“Nants ingonyama bagithi Baba
Sithi uhm ingonyama
Nants ingonyama bagithi baba
Sithi uhhmm ingonyama
Ingonyama
Siyo Nqoba
Ingonyama
Ingonyama nengw’ enamabala”
Vrij vertaald betekenen die lyrics:
“Hier komt een leeuw, vader
Oh ja het is een leeuw
Hier komt een leeuw, vader
Oh ja het is een leeuw
Een leeuw
We gaan veroveren
Een leeuw
Een leeuw en een luipaard komen naar deze open plek”
Na de kreten gaat de tekst over in het Engels, of in het Nederlands voor wie liever de Nederlandstalige versie bekijkt. De openingskreten werden geschreven door de Zuid-Afrikaanse componist Lebo M. De soundtrack van de film werd verzorgd door de legendarische componist Hans Zimmer, ook bekend van ‘Inception’, ‘The Dark Knight’, ‘Pirates of the Caribbean’ en ‘Gladiator’.
Zulu wordt gesproken in Zuid-Afrika, maar alle namen van de personages in ‘De Leeuwenkoning’ zijn ontleend aan het Swahili, een taal die wordt gesproken in het oosten van Afrika.
Bron: https://www.hln.be/showbizz/film/dit-be ... g~aacebec3
We brullen allemaal mee aan het begin van ‘De Leeuwenkoning’, maar slechts weinigen weten wat ‘Naaaaaaaants ingonyaaaaaaaaaama bagithi Baba’ betekent. Het blijkt Zulu te zijn en de lyrics zijn vrij simpel.
‘The Circle of Life’, het openingsnummer van ‘De Leeuwenkoning’, is een echte meezinger voor wie vloeiend Zulu spreekt. Terwijl baby Simba aan het volk wordt voorgesteld, krijgen we deze woorden te horen:
“Nants ingonyama bagithi Baba
Sithi uhm ingonyama
Nants ingonyama bagithi baba
Sithi uhhmm ingonyama
Ingonyama
Siyo Nqoba
Ingonyama
Ingonyama nengw’ enamabala”
Vrij vertaald betekenen die lyrics:
“Hier komt een leeuw, vader
Oh ja het is een leeuw
Hier komt een leeuw, vader
Oh ja het is een leeuw
Een leeuw
We gaan veroveren
Een leeuw
Een leeuw en een luipaard komen naar deze open plek”
Na de kreten gaat de tekst over in het Engels, of in het Nederlands voor wie liever de Nederlandstalige versie bekijkt. De openingskreten werden geschreven door de Zuid-Afrikaanse componist Lebo M. De soundtrack van de film werd verzorgd door de legendarische componist Hans Zimmer, ook bekend van ‘Inception’, ‘The Dark Knight’, ‘Pirates of the Caribbean’ en ‘Gladiator’.
Zulu wordt gesproken in Zuid-Afrika, maar alle namen van de personages in ‘De Leeuwenkoning’ zijn ontleend aan het Swahili, een taal die wordt gesproken in het oosten van Afrika.
Bron: https://www.hln.be/showbizz/film/dit-be ... g~aacebec3
"We're not trying to entertain the critics ... I'll take my chances with the public." - Walt
Waarom ziet 101 Dalmatiërs er anders uit!
Je hoeft geen animatiehistoricus te zijn, om te zien dat Disney's animatiefilm de 101 Dalmatians van 25 januari 1961, anders is qua stijl. Er is een soort losse, schetsmatige kwaliteit van de lijnen van de animators die resulteert in een onmiskenbaar funky vibe. De esthetiek van 101 Dalmatiërs is merkbaar anders dan alles wat er voor was gekomen (van Disney). De vraag is natuurlijk waarom het er zo uitzag.
Voordat we echter tot dat antwoord komen, is er enige achtergrondinformatie nodig over hoe animatiefilms worden gemaakt: tot nu toe zouden animators hun personages op papier tekenen. 24 tekeningen zijn vereist voor elke seconde van voltooide animatie, dus er zijn meer dan honderden tekeningen vereist voor elke animatiefilm. Tekeningen zouden eerst van de animatieafdeling naar de inkt- en verfafdeling worden overgebracht, waarbij de lijnen van de animator zorgvuldig worden getraceerd door getalenteerde kunstenaars in die afdeling op cels. Deze cels zouden dan snel achter elkaar worden gefotografeerd en de illusie van het leven werd geboren. Dit proces leverde prachtige, betoverende resultaten op, maar de animators waren gefrustreerd omdat hun originele afbeeldingen uiteindelijk verloren gingen aan het proces.
Met 101 Dalmatiërs, is dat allemaal veranderd.
In 1959 bracht Walt Disney Sleeping Beauty uit. Dit was een technisch ambitieus project (het was ontworpen voor 70 mm, met animators die arbeidsintensief werkten op gigantische stukken papier ter grootte van beddekens) en dat met slechts oppervlakkige betrokkenheid van Walt zelf, die bezig was met Disneyland, televisie, en live-action filmprojecten.
Zoals Floyd Norman, een ervaren Disney-animator die werkte aan een aantal Disney-klassiekers, waaronder 101 Dalmatiërs, onlangs vertelde: "Het kostte gewoon teveel geld." Toch: zoals altijd het geval was bij Disney, waren de animators aan het knoeien met nieuwe technologie, en Ub Iwerks (een van de naaste creatieve bondgenoten van Disney), dacht dat hij het antwoord had gevonden: Xerox-fotokopie-technologie.
Xerografie, of droog fotokopiëren, was een techniek ontwikkeld door Chester Carlson in 1942, maar zoals Norman me vertelde, was hij slechts spaarzaam in animatie gebruikt. "Ze hadden er mee gespeeld en ze begonnen eraan te werken," zei Norman. "Maar nooit op een speelfilm." Maar er moest iets worden gedaan om de kosten te drukken, en 101 Dalmatiërs, gebaseerd op de roman van Dodie Smith, had een productiestijl die gemakkelijk te repliceren was met de Xerox-technologie (het was de eerste geanimeerde Disney-film met een eigentijdse setting). Zoals Norman het zegt, kwam alles samen. "We hadden een nieuwe film met een gedurfde grafische look, een nieuw productieontwerp dat totaal anders was dan wat we met de Europese sprookjes hadden gedaan," zei hij. "Dus al deze elementen kwamen samen. Dus we zeiden - we hebben het juiste verhaal, het juiste proces en het feit dat het bij het productieontwerp van de film past. Het was gewoon perfect. "
The nine old men, een legendarische groep animators, uitgekozen door Walt (die werkte aan aanvullende projecten in de parken en op televisie en waarvan de invloed vandaag de dag nog steeds kan worden gevoeld), hielden van het nieuwe proces. "Voor het eerst zagen de animators hun potloodlijnen op het scherm verschijnen. En zij hielden daarvan; ze vonden het gewoon geweldig. "Het proces had ook een bijkomend voordeel met betrekking tot dit specifieke project: de vlekken op de vacht van de Dalmatiërs konden op getrouwe wijze worden gerepliceerd van de ene scène naar de andere zonder zorgvuldig individueel te worden geïnkt.
Maar hoe zit het met de kenmerkende wazigheid in de beelden; waar komen die vandaan? Zoals Norman zegt: "Het was gewoon de aard van het fotokopieproces." Deze technologie was nog in de kinderschoenen en de knikken waren niet volledig uitgewerkt, waarbij Norman de beelden als "grungy" beschouwde. De grungy look komt van een paar dingen: ten eerste, het is gewoon de scherpte van de lijnen, die, wanneer ze rechtstreeks naar een cel worden overgebracht, niet de gratie van een geïnkte regel hebben. Vooral wanneer deze afbeeldingen op elkaar worden gefotokopieerd. Er is ook, zoals Norman uitlegt, het feit dat je eigenlijk naar magnetisch stof kijkt. "Er is dit poeder en het acetaat is gemagnetiseerd en dat poeder wordt naar de lijnen getrokken. Omdat die lijn bestaat uit een poeder, zullen er een paar vreemde, poederachtige dingen tevoorschijn komen die er rommelig uitzien en niet zo schoon ogen als een inker. Maar nu ik met dit fotokopieproces werkte, was het een beetje rommelig, 'zei Norman. Vervolgens voegde hij er opgewekt aan toe: "Maar wat werkte, was dat het paste bij de ontwerpgevoeligheden van de film."
Dit was een proces dat tot in de late jaren 80 verwerkt en verfijnd werd, zo werd het gebruikt bij live action / animatie zoals Mary Poppins (1964), Pete's Dragon (1977) en Who Framed Roger Rabbit (1988), en bij volledig geanimeerd films zoals The Jungle Book (1967),
waar de lijn nog steeds behoorlijk grof is, tot en met Oliver & Company (1988). Het xerografieproces werd eind jaren 80 overboord gegooid ten gunste van CAPS, een computergebaseerd programma ontwikkeld door Pixar dat inkten volledig vervangt. Zoals Norman zegt: "Tegen de tijd dat we Xerox bijna voltooid hadden, hebben we de overstap naar digitaal gemaakt."
Bron: oh my Disney
Je hoeft geen animatiehistoricus te zijn, om te zien dat Disney's animatiefilm de 101 Dalmatians van 25 januari 1961, anders is qua stijl. Er is een soort losse, schetsmatige kwaliteit van de lijnen van de animators die resulteert in een onmiskenbaar funky vibe. De esthetiek van 101 Dalmatiërs is merkbaar anders dan alles wat er voor was gekomen (van Disney). De vraag is natuurlijk waarom het er zo uitzag.
Voordat we echter tot dat antwoord komen, is er enige achtergrondinformatie nodig over hoe animatiefilms worden gemaakt: tot nu toe zouden animators hun personages op papier tekenen. 24 tekeningen zijn vereist voor elke seconde van voltooide animatie, dus er zijn meer dan honderden tekeningen vereist voor elke animatiefilm. Tekeningen zouden eerst van de animatieafdeling naar de inkt- en verfafdeling worden overgebracht, waarbij de lijnen van de animator zorgvuldig worden getraceerd door getalenteerde kunstenaars in die afdeling op cels. Deze cels zouden dan snel achter elkaar worden gefotografeerd en de illusie van het leven werd geboren. Dit proces leverde prachtige, betoverende resultaten op, maar de animators waren gefrustreerd omdat hun originele afbeeldingen uiteindelijk verloren gingen aan het proces.
Met 101 Dalmatiërs, is dat allemaal veranderd.
In 1959 bracht Walt Disney Sleeping Beauty uit. Dit was een technisch ambitieus project (het was ontworpen voor 70 mm, met animators die arbeidsintensief werkten op gigantische stukken papier ter grootte van beddekens) en dat met slechts oppervlakkige betrokkenheid van Walt zelf, die bezig was met Disneyland, televisie, en live-action filmprojecten.
Zoals Floyd Norman, een ervaren Disney-animator die werkte aan een aantal Disney-klassiekers, waaronder 101 Dalmatiërs, onlangs vertelde: "Het kostte gewoon teveel geld." Toch: zoals altijd het geval was bij Disney, waren de animators aan het knoeien met nieuwe technologie, en Ub Iwerks (een van de naaste creatieve bondgenoten van Disney), dacht dat hij het antwoord had gevonden: Xerox-fotokopie-technologie.
Xerografie, of droog fotokopiëren, was een techniek ontwikkeld door Chester Carlson in 1942, maar zoals Norman me vertelde, was hij slechts spaarzaam in animatie gebruikt. "Ze hadden er mee gespeeld en ze begonnen eraan te werken," zei Norman. "Maar nooit op een speelfilm." Maar er moest iets worden gedaan om de kosten te drukken, en 101 Dalmatiërs, gebaseerd op de roman van Dodie Smith, had een productiestijl die gemakkelijk te repliceren was met de Xerox-technologie (het was de eerste geanimeerde Disney-film met een eigentijdse setting). Zoals Norman het zegt, kwam alles samen. "We hadden een nieuwe film met een gedurfde grafische look, een nieuw productieontwerp dat totaal anders was dan wat we met de Europese sprookjes hadden gedaan," zei hij. "Dus al deze elementen kwamen samen. Dus we zeiden - we hebben het juiste verhaal, het juiste proces en het feit dat het bij het productieontwerp van de film past. Het was gewoon perfect. "
The nine old men, een legendarische groep animators, uitgekozen door Walt (die werkte aan aanvullende projecten in de parken en op televisie en waarvan de invloed vandaag de dag nog steeds kan worden gevoeld), hielden van het nieuwe proces. "Voor het eerst zagen de animators hun potloodlijnen op het scherm verschijnen. En zij hielden daarvan; ze vonden het gewoon geweldig. "Het proces had ook een bijkomend voordeel met betrekking tot dit specifieke project: de vlekken op de vacht van de Dalmatiërs konden op getrouwe wijze worden gerepliceerd van de ene scène naar de andere zonder zorgvuldig individueel te worden geïnkt.
Maar hoe zit het met de kenmerkende wazigheid in de beelden; waar komen die vandaan? Zoals Norman zegt: "Het was gewoon de aard van het fotokopieproces." Deze technologie was nog in de kinderschoenen en de knikken waren niet volledig uitgewerkt, waarbij Norman de beelden als "grungy" beschouwde. De grungy look komt van een paar dingen: ten eerste, het is gewoon de scherpte van de lijnen, die, wanneer ze rechtstreeks naar een cel worden overgebracht, niet de gratie van een geïnkte regel hebben. Vooral wanneer deze afbeeldingen op elkaar worden gefotokopieerd. Er is ook, zoals Norman uitlegt, het feit dat je eigenlijk naar magnetisch stof kijkt. "Er is dit poeder en het acetaat is gemagnetiseerd en dat poeder wordt naar de lijnen getrokken. Omdat die lijn bestaat uit een poeder, zullen er een paar vreemde, poederachtige dingen tevoorschijn komen die er rommelig uitzien en niet zo schoon ogen als een inker. Maar nu ik met dit fotokopieproces werkte, was het een beetje rommelig, 'zei Norman. Vervolgens voegde hij er opgewekt aan toe: "Maar wat werkte, was dat het paste bij de ontwerpgevoeligheden van de film."
Dit was een proces dat tot in de late jaren 80 verwerkt en verfijnd werd, zo werd het gebruikt bij live action / animatie zoals Mary Poppins (1964), Pete's Dragon (1977) en Who Framed Roger Rabbit (1988), en bij volledig geanimeerd films zoals The Jungle Book (1967),
waar de lijn nog steeds behoorlijk grof is, tot en met Oliver & Company (1988). Het xerografieproces werd eind jaren 80 overboord gegooid ten gunste van CAPS, een computergebaseerd programma ontwikkeld door Pixar dat inkten volledig vervangt. Zoals Norman zegt: "Tegen de tijd dat we Xerox bijna voltooid hadden, hebben we de overstap naar digitaal gemaakt."
Bron: oh my Disney
Het levenswerk van - Eyvind Earle -
In de animatie kringen werd het werk van kunstenaar, illustrator en auteur Eyvind Earle alom vereerd en toegejuicht en is zijn werk tot op de dag van vandaag nog steeds zeer invloedrijk. Dat dit opmerkelijke en diverse talent bijna een decennium van zijn carrière samen met de The Walt Disney Studios heeft gewerkt , bewijst de artistieke visie van het berdrijf en Walt Disney zelf.
Eyvind werd geboren op 26 april 1916 in New York City en verhuisde twee jaar later met zijn gezin naar Californië. Zijn vader, Ferdinand P. Earle, was, in de woorden van Eyvind, "... een kunstenaar, een schrijver, een dichter, speelde de viool, produceerde en regisseerde films ... om maar een paar van zijn activiteiten te noemen." Zijn moeder, Charlotte , was een concertpianist.
Toen hij tien was, daagde Eyvinds vader zijn zoon uit om 50 pagina's van een boek te lezen of elke dag een schilderij te maken - hij deed het allebei. Op 14-jarige leeftijd had hij zijn kunst al tentoongesteld in Frankrijk en in 1937 had hij zijn eerste expositie in New York City. Latere tentoonstellingen waren al snel uitverkocht en één van zijn stukken werd zelfs toegevoegd aan de collectie van de Metropolitan Museum of Art.
Hij begon met het ontwerpen van kerstkaarten in 1938, een nevenactiviteit die hij het grootste deel van zijn leven zou voortzetten. Meer dan 800 kaartontwerpen werden alleen voor de American Artist Group gemaakt.
"Vanaf 1985 schat ik dat American Artist Group ruim 300 miljoen van mijn kaarten heeft verkocht," zei Eyvind ooit.
Hij kwam naar de Disney-studio in 1951 en werkte aan de Achtergrond art voor Peter Pan. Hij schilderde ook de illustraties voor de Little Golden Book - bewerkingen van Peter Pan en Wendy. Hij bleef zijn stijl ontwikkelen in gedenkwaardige shorts, waaronder For Whom the Bulls Toil, Working for Peanuts, Pigs is big, en Grand Canyonscope. Hij droeg bij aan Toot, Whistle, Plunk and Boom uit 1953, die een Academy Award® won.
Naarmate Disney-shorts experimenteler werden, verschafte Eyvind achtergronden en kleurstyling aan Jack en Old Mac, The Truth About Mother Goose en Paul Bunyan.
Maar het hoogtepunt van zijn werk voor Disney was de speelfilm Sleeping Beauty van 1959 waarvoor hij verantwoordelijk was voor het totale productiedesign, inclusief styling, achtergrond en kleur.
"Er zijn duidelijke invloeden uit de Renaissance in zijn werk", zei filmschrijver Justine Smith, "en zijn achtergrond heeft veel te danken aan die van Leonardo Da Vinci en Raphael.
Hij gebruikt kleur om de enorme breedte van zijn werelden te benadrukken en de verafgelegen achtergronden in groen-blauwachtige tonen af te werpen, een techniek die Da Vinci op grote schaal gebruikte. "
In 1958 verscheen Eyvind met zijn collega's Walt Peregoy, Marc Davis en Joshua Meador in de korte film 4 Artists Paint 1 Tree, uitgezonden als onderdeel van de Disneyland TV-aflevering "An Adventure in Art", die een nietje werd in kunstklassen voor tientallen jaren.
In 1966 keerde hij terug als voltijdse schilder, waar hij aquarellen, oliën, sculpturen, tekeningen en scratchboards produceerde. Hij trok zich eerder terug, waardoor veel kunstwerken uit deze tijd van zijn leven niet gezien of tentoongesteld werden.
In 1987 werden Sleeping Beauty Castle (La Chateau de la Belle au Bois Dormant) en de omgeving voor Disneyland Parijs gecreëerd op basis van de filmontwerpen van Eyvind. Zijn voormalige collega Frank Armitage creëerde zelfs een concept-schilderij in de kenmerkende Eyvind Earle-stijl van de film.
Tegelijkertijd inspireerde Eyvind een nieuwe generatie bij de Walt Disney Animation studio. Mede-regisseur Eric Goldberg herinnert zich: "Mike Giaimo en Mike Gabriel en ik waren heel erg geïnspireerd door Eyvind Earle's ontwerp van Pocahontas."
Later in zijn leven werd hij geprezen door publicaties in the Time, The Los Angeles Times, The New York Times en The Art News. In 1998 werd Eyvind geëerd op de 26e Annie Awards met de Winsor McCay Award voor levenslange prestaties in het veld. Hij stierf in 2000, maar zijn werk blijft galerijen verwonderen over de hele wereld. Musea hebben zijn werken gekocht en zijn schilderijen zijn getoond in verschillende tentoonstellingen wereldwijd.
"Al 70 jaar lang heb ik schilderijen geschilderd", zei Eyvind ooit, "en ik ben constant en eeuwig overweldigd door de ontzagwekkende oneindigheid van de natuur. Waar ik me ook naar draai of kijk, zie ik de schepping. Kunst creëren ... is zoeken naar waarheid. "
bron: D23
Wil je meer lezen over de kunst van Eyvind Earl? klik dan hier voor dit niet-te-missen boek
In de animatie kringen werd het werk van kunstenaar, illustrator en auteur Eyvind Earle alom vereerd en toegejuicht en is zijn werk tot op de dag van vandaag nog steeds zeer invloedrijk. Dat dit opmerkelijke en diverse talent bijna een decennium van zijn carrière samen met de The Walt Disney Studios heeft gewerkt , bewijst de artistieke visie van het berdrijf en Walt Disney zelf.
Eyvind werd geboren op 26 april 1916 in New York City en verhuisde twee jaar later met zijn gezin naar Californië. Zijn vader, Ferdinand P. Earle, was, in de woorden van Eyvind, "... een kunstenaar, een schrijver, een dichter, speelde de viool, produceerde en regisseerde films ... om maar een paar van zijn activiteiten te noemen." Zijn moeder, Charlotte , was een concertpianist.
Toen hij tien was, daagde Eyvinds vader zijn zoon uit om 50 pagina's van een boek te lezen of elke dag een schilderij te maken - hij deed het allebei. Op 14-jarige leeftijd had hij zijn kunst al tentoongesteld in Frankrijk en in 1937 had hij zijn eerste expositie in New York City. Latere tentoonstellingen waren al snel uitverkocht en één van zijn stukken werd zelfs toegevoegd aan de collectie van de Metropolitan Museum of Art.
Hij begon met het ontwerpen van kerstkaarten in 1938, een nevenactiviteit die hij het grootste deel van zijn leven zou voortzetten. Meer dan 800 kaartontwerpen werden alleen voor de American Artist Group gemaakt.
"Vanaf 1985 schat ik dat American Artist Group ruim 300 miljoen van mijn kaarten heeft verkocht," zei Eyvind ooit.
Hij kwam naar de Disney-studio in 1951 en werkte aan de Achtergrond art voor Peter Pan. Hij schilderde ook de illustraties voor de Little Golden Book - bewerkingen van Peter Pan en Wendy. Hij bleef zijn stijl ontwikkelen in gedenkwaardige shorts, waaronder For Whom the Bulls Toil, Working for Peanuts, Pigs is big, en Grand Canyonscope. Hij droeg bij aan Toot, Whistle, Plunk and Boom uit 1953, die een Academy Award® won.
Naarmate Disney-shorts experimenteler werden, verschafte Eyvind achtergronden en kleurstyling aan Jack en Old Mac, The Truth About Mother Goose en Paul Bunyan.
Maar het hoogtepunt van zijn werk voor Disney was de speelfilm Sleeping Beauty van 1959 waarvoor hij verantwoordelijk was voor het totale productiedesign, inclusief styling, achtergrond en kleur.
"Er zijn duidelijke invloeden uit de Renaissance in zijn werk", zei filmschrijver Justine Smith, "en zijn achtergrond heeft veel te danken aan die van Leonardo Da Vinci en Raphael.
Hij gebruikt kleur om de enorme breedte van zijn werelden te benadrukken en de verafgelegen achtergronden in groen-blauwachtige tonen af te werpen, een techniek die Da Vinci op grote schaal gebruikte. "
In 1958 verscheen Eyvind met zijn collega's Walt Peregoy, Marc Davis en Joshua Meador in de korte film 4 Artists Paint 1 Tree, uitgezonden als onderdeel van de Disneyland TV-aflevering "An Adventure in Art", die een nietje werd in kunstklassen voor tientallen jaren.
In 1966 keerde hij terug als voltijdse schilder, waar hij aquarellen, oliën, sculpturen, tekeningen en scratchboards produceerde. Hij trok zich eerder terug, waardoor veel kunstwerken uit deze tijd van zijn leven niet gezien of tentoongesteld werden.
In 1987 werden Sleeping Beauty Castle (La Chateau de la Belle au Bois Dormant) en de omgeving voor Disneyland Parijs gecreëerd op basis van de filmontwerpen van Eyvind. Zijn voormalige collega Frank Armitage creëerde zelfs een concept-schilderij in de kenmerkende Eyvind Earle-stijl van de film.
Tegelijkertijd inspireerde Eyvind een nieuwe generatie bij de Walt Disney Animation studio. Mede-regisseur Eric Goldberg herinnert zich: "Mike Giaimo en Mike Gabriel en ik waren heel erg geïnspireerd door Eyvind Earle's ontwerp van Pocahontas."
Later in zijn leven werd hij geprezen door publicaties in the Time, The Los Angeles Times, The New York Times en The Art News. In 1998 werd Eyvind geëerd op de 26e Annie Awards met de Winsor McCay Award voor levenslange prestaties in het veld. Hij stierf in 2000, maar zijn werk blijft galerijen verwonderen over de hele wereld. Musea hebben zijn werken gekocht en zijn schilderijen zijn getoond in verschillende tentoonstellingen wereldwijd.
"Al 70 jaar lang heb ik schilderijen geschilderd", zei Eyvind ooit, "en ik ben constant en eeuwig overweldigd door de ontzagwekkende oneindigheid van de natuur. Waar ik me ook naar draai of kijk, zie ik de schepping. Kunst creëren ... is zoeken naar waarheid. "
bron: D23
Wil je meer lezen over de kunst van Eyvind Earl? klik dan hier voor dit niet-te-missen boek
vandaag, 3 februari 1945 kwamen the Three Caballeros in de Amerikaanse bioscoop
Three Caballeros, de film bevat vier kortfilms over Latijns-Amerika, in een verhaal van Donald Duck die verjaardagsgeschenken ontving van zijn Latijns-Amerikaanse amigo's, José Carioca, de papegaai en Panchito, de Mexicaanse haan charro. Hij pakt een 16 mm-projector uit en bekijkt de kortfilm " The Cold-Blooded Penguin" , dat het verhaal vertelt over de Pinguïn Pablo die de kou achter zich laat voor een tropisch eiland. Dan kijkt hij naar "The Flying Gauchito", over een rennende ezel met vleugels; Baia, waarin Donald en José naar Baia gaan en een meisje ontmoeten en met haar dansen; en La Piñata, waarin Donald leert over Las Posadas, de processie waar kinderen voor Kerstmis, de traditie van de piñata hebben. Afwisselend in de film zijn er live-action beelden van inheemse dans en Latijns-Amerikaanse liederen. De wereldpremière vond plaats op 21 december 1944 in Mexico-Stad; in de Verenigde Staten werd hij uitgebracht op 3 februari 1945. Regie door Norm Ferguson met een speelduur van 71 minuten. Het werd opnieuw uitgegeven in bioscopen in een verkorte versie in 1977 op een moment dat de film meer bekendheid kreeg vanwege zijn bijna psychedelische sequenties. Uitgebracht op video in 1982. Aurora Miranda, zus van de Hollywood-ster Carmen, danst met Donald in het fragment Baia, en laat zien hoe de Studio de kunst van animatie combineert met levende acteurs. Dit is de eerste keer dat Walt Disney live action-personages heeft opgenomen in een geanimeerde scène sinds de Alice Comedy's in de jaren 1920. De liedjes uit de film bevatten "You Belong to My Heart", "Baia" en "Les three Caballeros". Delen van de film werden afzonderlijk gepubliceerd, fragmenten en korte films verschenen in de educatieve film Creative Film Adventures, No. 1, 1976. De film werd genomineerd voor twee Oscars: Best Sound (CO Slyfield) en Best Score(Edward H. Plumb, Paul J. Smith, Charles Wolcott)
Bron: D23
Three Caballeros, de film bevat vier kortfilms over Latijns-Amerika, in een verhaal van Donald Duck die verjaardagsgeschenken ontving van zijn Latijns-Amerikaanse amigo's, José Carioca, de papegaai en Panchito, de Mexicaanse haan charro. Hij pakt een 16 mm-projector uit en bekijkt de kortfilm " The Cold-Blooded Penguin" , dat het verhaal vertelt over de Pinguïn Pablo die de kou achter zich laat voor een tropisch eiland. Dan kijkt hij naar "The Flying Gauchito", over een rennende ezel met vleugels; Baia, waarin Donald en José naar Baia gaan en een meisje ontmoeten en met haar dansen; en La Piñata, waarin Donald leert over Las Posadas, de processie waar kinderen voor Kerstmis, de traditie van de piñata hebben. Afwisselend in de film zijn er live-action beelden van inheemse dans en Latijns-Amerikaanse liederen. De wereldpremière vond plaats op 21 december 1944 in Mexico-Stad; in de Verenigde Staten werd hij uitgebracht op 3 februari 1945. Regie door Norm Ferguson met een speelduur van 71 minuten. Het werd opnieuw uitgegeven in bioscopen in een verkorte versie in 1977 op een moment dat de film meer bekendheid kreeg vanwege zijn bijna psychedelische sequenties. Uitgebracht op video in 1982. Aurora Miranda, zus van de Hollywood-ster Carmen, danst met Donald in het fragment Baia, en laat zien hoe de Studio de kunst van animatie combineert met levende acteurs. Dit is de eerste keer dat Walt Disney live action-personages heeft opgenomen in een geanimeerde scène sinds de Alice Comedy's in de jaren 1920. De liedjes uit de film bevatten "You Belong to My Heart", "Baia" en "Les three Caballeros". Delen van de film werden afzonderlijk gepubliceerd, fragmenten en korte films verschenen in de educatieve film Creative Film Adventures, No. 1, 1976. De film werd genomineerd voor twee Oscars: Best Sound (CO Slyfield) en Best Score(Edward H. Plumb, Paul J. Smith, Charles Wolcott)
Bron: D23
Winnie de Poeh en de Honingboom (film) uitgebracht op 4 februari 1966
Geregisseerd door Wolfgang Reitherman, was dit de eerste geanimeerde behandeling door de Walt Disney Animation Studio van de beroemde kinderboeken geschreven door A.A. Milne. Winnie de Poeh en zijn vrienden, Christopher Robin, Eeyore, de ezel, Uil, Kanga, en baby Roo, evenals Konijn en Gopher, ontmoeten een zwerm bijen en een fantastische honingboom. Er is weinig veranderd aan de originele verhalen van de beroemdste teddybeer ter wereld. De meest opvallende verandering was de introductie van een nieuw personage - Gopher. Sebastian Cabot vertelt het verhaal en de soundtrack werd geschreven door Richard M. Sherman en Robert B. Sherman. Stemmen zijn onder meer Bruce Reitherman (Christopher Robin), Ralph Wright (Eeyore), Howard Morris (Gopher), Barbara Luddy (Kanga), Hal Smith (Owl), Junius Matthews (Rabbit), Clint Howard (Roo). En Sterling Holloway was perfect voor de stem van Pooh bleef dit doen voor de toekomstige kort- en langspeelfilms. De film duurd 26 minuten en werd Uitgebracht op video in 1981 samen met andere kortfilms onder de naam: Het grote verhaal van Winnie de Poeh.
Bron D23
Geregisseerd door Wolfgang Reitherman, was dit de eerste geanimeerde behandeling door de Walt Disney Animation Studio van de beroemde kinderboeken geschreven door A.A. Milne. Winnie de Poeh en zijn vrienden, Christopher Robin, Eeyore, de ezel, Uil, Kanga, en baby Roo, evenals Konijn en Gopher, ontmoeten een zwerm bijen en een fantastische honingboom. Er is weinig veranderd aan de originele verhalen van de beroemdste teddybeer ter wereld. De meest opvallende verandering was de introductie van een nieuw personage - Gopher. Sebastian Cabot vertelt het verhaal en de soundtrack werd geschreven door Richard M. Sherman en Robert B. Sherman. Stemmen zijn onder meer Bruce Reitherman (Christopher Robin), Ralph Wright (Eeyore), Howard Morris (Gopher), Barbara Luddy (Kanga), Hal Smith (Owl), Junius Matthews (Rabbit), Clint Howard (Roo). En Sterling Holloway was perfect voor de stem van Pooh bleef dit doen voor de toekomstige kort- en langspeelfilms. De film duurd 26 minuten en werd Uitgebracht op video in 1981 samen met andere kortfilms onder de naam: Het grote verhaal van Winnie de Poeh.
Bron D23
Vandaag, 7 februari 1940 kwam Pinokkio uit
Pinokkio Een houten pop wordt tot leven gebracht door de Blauwe fee, met de belofte dat hij een echte jongen kan worden als hij het verdient. Hij wordt echter op een dwaalspoor gebracht door de slechte Jantje Fatsoen en zijn metgezel, Gideon, die hem overdragen aan een slechte poppenspeler, Stromboli. Pinocchio wordt naar Pleasure Island gestuurd, waar de slechte jongens in ezels veranderen, maar hij ontsnapt met de hulp van zijn vriend en geweten Japie Krekel en verlost zichzelf uiteindelijk door zijn vader, Geppetto, die is opgeslokt door Monstro, de walvis te redden . De Blauwe fee beloont Pinokkio (spoiler) door hem in een echte jongen te veranderen.
Naar een origineel verhaal geschreven voor een kindertijdschrift door Collodi (de pseudoniem van Carlo Lorenzini) in 1881werd de film in New York op 7 februari 1940 uitgebracht. Geregisseerd door Ben Sharpsteen en Hamilton Luske. Stemmen zijn van Dickie Jones (Pinokkio), Cliff Edwards (Japie Krekel), Christian Rub (Geppetto), Evelyn Venable (Blauwe fee). De film duurt 87 minuten en vereiste het talent van 750 kunstenaars, waaronder animators, assistenten, inbetweeners, lay-outkunstenaars, achtergrondschilders, special effect animators en ink&painters, die meer dan 2 miljoen tekeningen produceerden en ongeveer 1.500 tinten verf gebruikten voor de Technicolor-productie.
Japie Krekel werd het populairste personage van de film en verscheen in daaropvolgende Disney-films en televisieprogramma's, waaronder Fun and Fancy Free en de Mickey Mouse Club. Het personage, werd tot leven gebracht door animator Ward Kimball.Gustaf Tenggren, een bekroonde illustrator, gaf de film een soort van weelderige Europese sprookjesboek-touch die Walt Disney zelf ook al voor ogen had. Winnaar Academy Award voor beste score en beste nummer ("When You Wish Upon a Star"). Andere nummers zijn "Hi Diddle Dee Dee" en "I've got no-strings." Veel filmhistorici beschrijven de film als de meest mooi gerealiseerde en technisch perfecte van alle geanimeerde Disney-films. De film kostte in 1940 $ 2,6 miljoen, maar met dezelfde technieken en processen zou het vandaag meer dan $ 100 miljoen kosten. Pinocchio werd in bioscopen opnieuw uitgebracht in 1945, 1954, 1962, 1971, 1978 en 1984. In 1992 keerde het opnieuw terug naar de bioscoop in een nieuwe, zorgvuldig gerestaureerde prent van Buena Vista Worldwide Services en YCM Labs of Burbank. Het werd uitgebracht op video in 1985 en 1993.
Bron: D23
Pinokkio Een houten pop wordt tot leven gebracht door de Blauwe fee, met de belofte dat hij een echte jongen kan worden als hij het verdient. Hij wordt echter op een dwaalspoor gebracht door de slechte Jantje Fatsoen en zijn metgezel, Gideon, die hem overdragen aan een slechte poppenspeler, Stromboli. Pinocchio wordt naar Pleasure Island gestuurd, waar de slechte jongens in ezels veranderen, maar hij ontsnapt met de hulp van zijn vriend en geweten Japie Krekel en verlost zichzelf uiteindelijk door zijn vader, Geppetto, die is opgeslokt door Monstro, de walvis te redden . De Blauwe fee beloont Pinokkio (spoiler) door hem in een echte jongen te veranderen.
Naar een origineel verhaal geschreven voor een kindertijdschrift door Collodi (de pseudoniem van Carlo Lorenzini) in 1881werd de film in New York op 7 februari 1940 uitgebracht. Geregisseerd door Ben Sharpsteen en Hamilton Luske. Stemmen zijn van Dickie Jones (Pinokkio), Cliff Edwards (Japie Krekel), Christian Rub (Geppetto), Evelyn Venable (Blauwe fee). De film duurt 87 minuten en vereiste het talent van 750 kunstenaars, waaronder animators, assistenten, inbetweeners, lay-outkunstenaars, achtergrondschilders, special effect animators en ink&painters, die meer dan 2 miljoen tekeningen produceerden en ongeveer 1.500 tinten verf gebruikten voor de Technicolor-productie.
Japie Krekel werd het populairste personage van de film en verscheen in daaropvolgende Disney-films en televisieprogramma's, waaronder Fun and Fancy Free en de Mickey Mouse Club. Het personage, werd tot leven gebracht door animator Ward Kimball.Gustaf Tenggren, een bekroonde illustrator, gaf de film een soort van weelderige Europese sprookjesboek-touch die Walt Disney zelf ook al voor ogen had. Winnaar Academy Award voor beste score en beste nummer ("When You Wish Upon a Star"). Andere nummers zijn "Hi Diddle Dee Dee" en "I've got no-strings." Veel filmhistorici beschrijven de film als de meest mooi gerealiseerde en technisch perfecte van alle geanimeerde Disney-films. De film kostte in 1940 $ 2,6 miljoen, maar met dezelfde technieken en processen zou het vandaag meer dan $ 100 miljoen kosten. Pinocchio werd in bioscopen opnieuw uitgebracht in 1945, 1954, 1962, 1971, 1978 en 1984. In 1992 keerde het opnieuw terug naar de bioscoop in een nieuwe, zorgvuldig gerestaureerde prent van Buena Vista Worldwide Services en YCM Labs of Burbank. Het werd uitgebracht op video in 1985 en 1993.
Bron: D23