Maar de erfenis van deze niet te missen attractie gaat nog verder terug, tot aan Walt Disney zelf...

GROTE MINIATUREN

Aan de basis van Le Pays des Contes de Fées ligt Walt Disney's passie voor miniaturen. Sinds zijn jeugd was hij gefascineerd door sprookjes en andere fantasieverhalen zoals 'Jaap en de Bonenstaak', 'Alice in Wonderland' en 'Gulliver's Reizen'. Hij hield er vooral van om personages in disproportioneel grote omgevingen te zien, iets wat al vroeg in zijn werk te zien was.

Er wordt gezegd dat zijn eerste ervaring met schaalmodellen dateert uit het begin van de jaren 1930, toen hij zijn neef - een zekere Roy E. Disney - hielp bij het bouwen van zijn elektrische trein. Maar het was in 1939 dat hij echt een passie ontwikkelde voor deze kleine objecten, toen hij de indrukwekkende collectie van Narcissa Thorne ontdekte, een Amerikaanse kunstenares die beroemd was om haar schaal 1/12 reproducties van Amerikaanse, Europese en Aziatische interieurs, tijdens de Golden Gate International Exhibition die dat jaar in San Francisco werd geopend.

Hij begon allerlei soorten miniaturen te verzamelen, die hij met name tijdens zijn reizen door Europa verwierf, waaronder meubels, servies, boeken en muziekinstrumenten. Hij waagde zich zelfs aan het bouwen van schaalmodellen, wat behoorlijk succesvol bleek. Hij begon met eenvoudige objecten en werkte zich vanaf daar op.

Tussen 1949 en 1950 creëerde hij samen met zijn collega's van de studio de Carolwood Pacific, een trein en spoorlijn in de tuin van zijn landgoed in Holmby Hills. Daarna begon hij met de bouw van een model van het huisje van Oma Kincaid, de grootmoeder van kleine Jeremiah in So Dear To My Heart (1948), dat in 1952 werd tentoongesteld in het Pan Pacific Auditorium in Los Angeles en aan het publiek werd gepresenteerd als de eerste fase van een groter project genaamd Disneylandia – een serie diorama's die sleutelmomenten in de Amerikaanse geschiedenis vertegenwoordigen, per trein van stad tot stad door de Verenigde Staten te vervoeren.

Tijdens deze periode werkte hij ook aan twee andere projecten: een miniatuur geanimeerde danseres en een podium dat een traditionele barbershop-kwartet voorstelde.

Maar een nog ambitieuzer idee zou al snel zijn gedachten gaan domineren...

IT'S A SMALL WORLD

Dit idee was het creëren van een themapark. Het was in zijn gedachten sinds hij Electric Park in Kansas City in 1911 ontdekte, en hij begon het idee in 1948 te ontwikkelen onder de naam 'Mickey Mouse Park'. In 1951 vroeg hij een van zijn artiesten, Harper Goff, om het nu beroemde luchtbeeld te tekenen. Hier werd voor het eerst melding gemaakt van een gebied dat bekend stond als het 'Gravity Flow Canal Boat', een boottocht niet ver van een oude molen...

Dit concept evolueerde in 1953 met een plan opgesteld door Herb Ryman, een van de pioniers van Disneyland, waarin een 'Lilliputian Land' was opgenomen – een nieuwe verwijzing naar Jonathan Swift – gelegen tussen 'Fantasyland' en 'Tomorrowland'. In Walt's eigen woorden zou dit land zijn 'Een land van kleine dingen... een miniatuur Americana-dorp bewoond door mechanische mensen van negen inch hoog die zingen en dansen en tegen je praten terwijl je door de ramen van hun kleine winkels en huizen gluurt. In Lilliputian Land is er een Erie Canal-schip dat je door de beroemde kanalen van de wereld voert, waar je de beroemde wonderen van de wereld in miniatuur bezoekt.'

Het idee om deze 'wonderen van de wereld in miniatuur' te tonen, werd geïnspireerd door Walt's bezoek in 1952 aan het Nederlandse park Madurodam, dat op dat moment net zijn deuren had geopend en dat nog steeds schaal 1:25 replica's van de beroemdste bezienswaardigheden en monumenten van Nederland herbergt.

De technologie die nodig was om deze personages te animeren was nog niet geperfectioneerd toen Disneyland Resort in 1955 werd geopend, dus besloten de Imagineers een tijdelijke attractie te openen, Canal Boats of the World, die een vredige glimp van Fantasyland bood vanaf schepen die genoemd zijn naar iconische figuren uit de wereldcultuur zoals Nelly Bly, de baanbrekende Amerikaanse journalist die tussen 1889 en 1890 alleen de wereld rondzeilde, Guinevere en Lady Shallot, uit de Arthur-legenden, en Gretel, van de gebroeders Grimm.

Het jaar daarop keerde Walt terug naar het idee van een boottocht door miniatuurscènes, maar dit keer met de nadruk op zijn eigen animatieklassiekers. Om dit te bereiken, riep hij de hulp in van Imagineers die eerder in zijn animatiestudio hadden gewerkt, zoals Ken Anderson, die had deelgenomen aan de creatie van verschillende 'Silly Symphonies', Snow White and the Seven Dwarfs (1937) en Pinocchio (1940), en Frank Armitage, die lid was geweest van het team voor Peter Pan (1953), Lady and the Tramp (1955) en Sleeping Beauty (1959) – en die ook zou bijdragen aan het ontwerp van Fantasyland voor Disneyland Paris! Deze nieuwe versie werd in 1956 onthuld. De miniaturen die worden getoond, brengen een eerbetoon aan de klassieke films Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen, Pinocchio, The Adventures of Ichabod and Mr. Toad (1949), Assepoester (1950), Alice in Wonderland (1951) en Peter Pan, evenals beroemde tekenfilms zoals The Three Little Pigs (1933) en The Old Mill (1937).

Het ontwerp van de verschillende scènes toont zo'n perfecte mix van animatie en architectuur dat de Imagineers die verantwoordelijk waren voor de renovatie van Fantasyland in 1983 besloten om er inspiratie uit te putten om het hele land opnieuw voor te stellen. Toad Hall, dat deel uitmaakte van de oorspronkelijke miniatuurversie van de attractie, dient nu bijvoorbeeld als een nieuw levensgroot decor voor Mr. Toad’s Wild Ride.

Ondertussen blijft de reis van de Storybook Land Canal Boats evolueren, met de toevoeging van nieuwe scènes geïnspireerd door Aladdin (1992) en Frozen (2013).

KOERS ZETTEN NAAR EUROPA ... EN DAARBUITEN!

In Disneyland Paris was de creatie van Pays des Contes de Fées al gepland in 1992, als onderdeel van de eerste grote uitbreiding van het Disneyland Park. Het oorspronkelijke concept was vergelijkbaar met dat van het Disneyland Resort, maar met een paar nieuwe wendingen. De eerste schetsen toonden Belle en het Beest, uitgebracht in Frankrijk in oktober van datzelfde jaar, door middel van het kasteel van het Beest en het dorp van Belle. Ook De Kleine Zeemeermin (1989) werd opgenomen, en het bleek de perfecte gelegenheid om eer te betonen aan Aladdin, dat in 1992 in de Verenigde Staten en het jaar daarop in Frankrijk werd uitgebracht, door de enorme Monstro-figuur die gasten begroet bij de ingang van de Amerikaanse attractie te vervangen door de tijgerkop uit de Grot der Wonderen.

De attractie, die in 1994 werd geopend, herneemt ook Walt's oorspronkelijke idee om op een zeer fantasierijke manier met schaal te spelen. De ingang, met het gigantische boek dat Happy Valley uit Fun & Fancy Free (1947) voorstelt en de planten die doen denken aan een patchwork-deken (zoals ook te zien is in Californië, als eerbetoon aan de 'Silly Symphony' Lullaby Land uit 1933), geeft gasten het gevoel terug te keren naar hun kindertijd, alsof ze een verhaal lezen voor het slapengaan.

De andere bijzondere eigenschap van deze versie is de organisatie van de scènes, die echoot aan die van Fantasyland (opgesteld in gebieden die aan elk Europees land zijn gewijd), terwijl het wordt uitgebreid naar de verhalen en verhalen van over de hele wereld die de Walt Disney Animation Studios hebben geïnspireerd. Deze keuze doet ook denken aan Walt's oorspronkelijke project met een miniatuurcruise rond de wereld.

De boten die over deze rustige kanalen varen, dragen de namen van vrouwelijke Disney-personages, zoals Wendy, Jasmine, Pocahontas, Aurora en Mary Poppins.

Net als de originele attractie in Californië is de attractie in Parijs in de loop van de tijd geëvolueerd - geopend zonder personages (zoals dat vandaag de dag nog steeds het geval is in de Verenigde Staten), voordat later iconische figuren voor elke scène werden toegevoegd.

In 2010 werd Rapunzels toren aangepast om het exacte ontwerp van de toren in de animatiefilm Tangled uit datzelfde jaar te weerspiegelen.

Dit jaar, ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum van de attractie, zijn er drie nieuwe scènes toegevoegd, geïnspireerd door de Disney-animatiefilms Frozen, Winnie de Poeh en de Pixar-animatiefilm Up.

Tijdens hun vredige boottocht kunnen gasten nu genieten van een aantal nieuwe scènes, waaronder de majestueuze Noordberg met het iconische IJspaleis van Elsa erbovenop, het boomhuis van Winnie de Poeh en het huis van Carl Fredricksen dat boven Paradise Falls zweeft, dat dient als de laatste scène. Deze laatste scène voelt als een uitnodiging om te reizen – hoewel de rit eindigt, is het pas het begin van het avontuur.

En zoals Charles F. Muntz terecht zei: 'Avontuur is daarbuiten!'